In voorbereiding voor het Schrijversfeest, tijdens het Writers Unlimited Winternachten Festival Den Haag, knalde dit gedicht van de 2015 Jan Campert prijswinnaar Ilja Leonard Pfeijffer snoeihard binnen, zonder te kloppen.
‘Offertorium
ik heb jou
met ononthaarde benen in een vieze onderbroek zien zitten op de bank
zien huilen als een domme hond in de middag
getroost om niks om alles om een puist op je bil
ik heb jouw tanden gepoetst jouw kak geroken
en uitvoerig bestudeerd ik heb jou omhelsd omarmd omhelsd
gekust en omhelsd en voor de storm van jouw redeloos bang zijn
voor de motregen van jouw reddeloos klein zijn
niet gescholen ik heb frambozenvla gekocht toen je ziek was
ik heb geen barbi geen maan in een meer
geen lief mooi meisje geen opblaaspop ik heb jou
ik heb jou
lief zoals alleen een echt mens liefgehad kan worden
dus schaam je je en vind je dat je stinkt van heel zijn
en je kunt niet meer gillen met je goddelijke lijf
van de krulspelden in je achterhoofd en ik breng jou
samarkanten offergaven van mirre en wierook
je ruikt de geur van je eigen sokken op maandag
die ik gisteren rook en ik aanbid je
als een mens en je zegt we zien elkaar vaak
te misschien
het valt mij zwaar mijn woede vast te houden’
