Hij stond altijd bij de Appie op de Sarphatistraat, zingend en lachend. Het leven had zijn gezicht getekend. Zijn optimisme en klinkende aanmoedigingen om het leven te pakken waren oprecht. Ik wist dat hij heel ziek was inmiddels, maar hij bleef opgewekt mij en de buurtbewoners begroeten. Al een tijdje zag ik hem niet meer. Nu lees ik net dat hij is overleden, gevonden in een gracht. Een triest einde voor een markant en liefdevol mens.
Voor mijn Kerst uitzending in de Nacht op NPO Radio 1 maakte ik, een paar jaar geleden, een kort item over hem. Zijn boodschap was helder, wees gewoon wat aardiger voor elkaar. Woorden die naadloos aansloten bij mijn denkwereld.
Rake woorden, juist nu.
Rust zacht Andy.
Merci beaucoup!
Luister hier terug.
