Voor Huis van Gedichten en Jazz in de Regentes nam ik mijn kleine platenspeler en een fijne selectie aan jazz platen mee naar Den Haag.
Huis van Gedichten organiseerde twee spoken word workshops.
Eentje voor de aller kleinsten, ‘Taalkabaal’, wat een creatieve en poëtische workshop is voor de aller-allerjongste dichtertjes (3+), waarin alles mag en niets moet.
En’ Slam Jazz Poetry’, voor jongeren van 9 tot 12, zelf gedichten schrijven met als thema, ‘Waar ben je trots op’, en dat dan voordragen aan het toegestroomde publiek, ouders en vriendjes.
foto Malou Osendarp
Op een open en directe manier, na de tweedaagse workshop, spraken de jongeren over waar zij trots op zijn. Opvallend genoeg was men het meest trots op broer of zus. Daar waar ze tegen opkeken, het voorbeeld van opgroeien, maar ook het spelen in de kamer samen, het vasthouden van hun kinderwereld, het nooit meer uit elkaar willen. Ontroerend.
Daarna was het napraten, complimenten in ontvangst nemen en konden de ouders lekker borrelen in afwachting van het goed geprogrammeerde avondprogramma.
Ondertussen draaide ik dus mijn plaatjes en bleek maar weer eens dat ook de allerkleinsten liefde hebben voor muziek, zelfs voor jazz en heus niet alleen maar Kinderen voor kinderen of K3, en vooral benieuwd waren naar die zwarte draaiende schijven waar dat uit kwam. ‘Dit is toch geen c.d.? Want die is kleiner en zilver.’
foto Vincent Basler
Hoe het werkte, wie er speelde, welk instrumenten ze hoorden, zelf een plaatje opzetten, het ritme en lekker dansen, het gebeurde allemaal spontaan en ik had net als zij, en het feest van herkenning voor de ouders, de tijd van m’n leven.
foto Vincent Basler
Take 5 was favoriet.
